MONNIK Hooge Mierde komt tot leven
De monnik aan de Poppelsedijk in Hooge Mierde is tot leven gekomen.
Die monnik was er al. Al jaren. Al sinds 2014. Nu eindelijk kennen we hem en weten we waarom hij er is.
“Ja, wij dachten, daar moeten we toch iets mee” zei Piet Wissink, voorzitter van de Dorpsraad Hooge Mierde. Als fervent fietser en wandelaar passeert hij met regelmaat de monnik en vroeg zich steeds af wat het verhaal achter die monnik is. “Toeristen die in onze mooie Kempen onderweg zijn zag ik stoppen bij het beeld en dan vragend om zich heen kijkend. Dus besprak ik dit met de Dorpsraad. We besloten actie te ondernemen”.
Ook Peter van de Noort, wethouder van de gemeente Reusel - de Mierden was direct enthousiast en zei zijn bijdrage toe. Samen met de lokale kunstenares Thea van Herpt en de Dorpsraad Hooge Mierde, onthulde hij op vrijdag 16 december 2022 de plaquette met uitleg.
De monnik leeft. De jonge Norbertijn, uitgehouwen uit Franse kalksteen, staat symbool voor de sporen die de monniken van Averbode achterlieten in de 13e eeuw. Zij bewoonden de Hofstede van Culitsrode, het huidige Kuilenrode en hadden een grote positieve invloed op de ontwikkeling van Hooge Mierde. De lichtelijk zichtbare hand onder het habijt is een teken van ongezien en met gedienstigheid welvaart brengen aan de gemeenschap. De kap staat voor de anonimiteit en nederigheid. “Monnikenwerk” is het geweest, letterlijk en figuurlijk’ legt Thea uit. ‘Denk aan de uitdrukking, vandaar ook als naam gekozen voor het beeld. Ja het was ook monnikenwerk om deze jonge Norbertijn te creëren, daar ben ik wel twee jaar mee bezig geweest’.
Daar hebben we toch vaak geen idee van wat achter de schermen aan moeite, denkwerk, inspanning en meer nodig is om iets tot stand te brengen of om bij te dragen aan een gemeenschap. Hoeveel mensen dragen ook nu niet ongezien en met nederigheid bij aan Hooge Mierde en daarbuiten. Het Norbertijne voorbeeld uit de 13e eeuw wordt tot op de dag van vandaag voortgeleefd. De uitleg op de plaquette is niet alleen voor de monnik.
Na de onthulling praten we samen na in de Bijenkorf. Met een fotoboek laat Thea zien hoe zij de monnik gemaakt heeft. Thea van Herpt is beeldhouwster, heeft een atelier in Hooge Mierde en ging tegelijkertijd met nog twee kunstenaars aan de slag met de opdracht vanuit de gemeente te komen tot een religieuze beeldenroute. Trudi van Loon uit Reusel maakte de bronzen schaal “op handen gedragen” en Lieske Stokkermans “de kerkgangers”. Het ontwerp van de religieuze route was er in de vorm van een boek met tekst gegrafeerd. Op cruciale plaatsen zou op steunberen het boek geplaatst worden. Wegens gebrek aan middelen is de route als geheel nooit gerealiseerd. ‘Een fiets- of wandelroute ! Wat zou dat een mooi vervolg zijn op de plannen’, zegt Raymond Marchand, die de realisatie van de plaquette voor zijn rekening nam. ‘Of een open atelieroute’ vult Thea aan. ‘Bladel heeft een paar ateliers. Lage Mierde bruist ervan. Nu wij nog als Hooge Mierde. Ik kan er zo een aantal noemen die mee zouden kunnen doen’. Piet vult aan ‘Ja en wij hebben ook “de Kwastjes” wekelijks in de Schakel. Volgens mij kunnen we dit zo in gang zetten.’
We laten de plannenmakerij even voor wat het is en luisteren verder naar Thea.
“De eerste stap in zo’n proces is met een model de houding van het beeld bepalen. De pij, sterk bepalend voor die houding, vormde ik met lappen. Moet dus precies goed vallen. Dat is echt even zoeken samen, steeds weer opnieuw proberen tot ik helemaal tevreden ben. De houding van de monnik straalt veel uit. Mijn man Hans heeft heel vaak model gestaan en voor mij is het nodig dat ik veel kennis heb van de anatomie. ZO interessant! “Thea glundert als ze eraan denkt.
De volgende stap is van klei de persoon maken. De foto laat zien hoe zo’n klei model eruit ziet. ‘Kijk, de houding is goed’ maar kritisch als Thea is wijst ze erop dat de persoon eigenlijk een beetje teveel een vrouwelijke uitstraling heeft. ‘Maar goed, het is een jonge monnik’ verzucht ze nog.
Dan volgt het maken van de mal van gips en jute en stokken. De klei wordt vanuit de achterkant helemaal weggehaald en vervangen door het gips. “Toen zag ik dat de mouwen fout waren” vertelt Thea. ‘Dus moest ik die afzagen en opnieuw met klei boetseren. Ik moet het goed hebben. Dus herstellen.
En dan komt het grote moment dat de steen er is, waar het model als het ware al in zit. Steen en model worden naast elkaar geplaatst met een raster erboven voor het perspectief en de afmetingen. ‘Starten met beitelen in die steen die nog helemaal gaaf is, is een moeilijk moment. Wat je doet is niet meer te herstellen. Zo ook als het abstracte resultaat zichtbaar begint te worden. Dat is eigenlijk als beeld heel interessant. Om dan toch nog door te gaan is weer even een hobbel om te nemen’.
We zijn het erover eens. De creativiteit van Hooge Mierde mag meer gezien worden.
Heeft dit artikeltje ideeën losgemaakt? De Dorpsraad van Hooge Mierde hoort ze graag.
Hooge Mierde een beetje mooier maken, dat is waar het ons over gaat.
Janneke Vollebergh-Barbiers
